LEYLA ERBİL

12 Ocak 1931’de İstanbul Fatih’teki eski bir konakta orta sınıf bir ailenin ortanca çocuğu olarak dünyaya gelen Leyla Erbil, Esma Sultan İlkokulu’nda okuduktan sonra liseyi Beyoğlu ve Kadıköy Kız liselerinde okudu. Lisede okurken kısa hikayeler ve şiirler yazmaya başladı. Bu yıllarda Metin Eloğlu, Selahattin Hilav ve Nevzat Özmeriç gibi isimlerin yer aldığı çevrelerle ilişki kurdu. Ardından 1950’de İstanbul Üniversitesi İngiliz Filolojisi Bölümü’ne girmişse de birinci sınıftayken ani bir kararla evlenerek okula ara verdi. Kısa süren bu evlilikte sonra okula tekrar döndü ve 1953-1955 yılları arasında İskandinav Hava Yolları’nda sekreter ve çevirmen olarak çalıştı. Bu dönemde hayranı olduğu Sait Faik ile tanıştı ve Sait Faik’in 1954’te ölümüne dek yakın arkadaşı olarak kaldı. Yine İskandinav Hava Yolları’nda çalışırken ikinci eşi olacak Mehmet Erbil ile tanıştı, son sınıfta okulu bırakarak evlendi ve 1955’te Ankara’ya taşındı. Ankara’da Vüs’at O. Bener, İlhan Berk, Mithat Fenman gibi isimlerle arkadaş oldu.

Yazarlığa hikaye yazarak başlayan Erbil’in ilk hikayelerini yakın arkadaşı olan Metin Eloğlu okudu. Bundan cesaret alan Erbil’in ilk hikayesi 1956 yılında Seçilmiş Hikâyeler Dergisi’nde Uğraşsız adıyla yayımlandı. Yayımlanan bu ilk hikayesinin ardından Dost, Yeni Ufuklar, Yeditepe, Papirüs, Ataç, Yelken, Türkiye Defteri gibi çeşitli edebiyat dergilerinde yazıları çıktı. Bu yıllar Ankara’dan İzmir’e taşındığı zamanlara denk gelmektedir. Leyla Erbil kendisinden önce yerleşmiş olan yazın akımlarına bağlı kalmamış, öykü, roman ve düzyazıda Ortodoks Marxçıların karşısında yer almıştır. Dilin oturmuş olan sözcük hazinesi ve söz dizim kurallarını değiştirerek edebiyatımıza yeni ve farklı bir bakış açısı kazandırmaya çabalarken psikanalizin özgürleştirici metotlarından faydalanmış ve din, okul, aile, toplumun yarattığı tabulardan oluşan ideolojileri reddetmiştir. Yeni geliştirdiği biçimde başlıca beslendiği kaynaklar Freud ve Marx olmuştur.